Birazda ara vermeli insan,
Tapınırken kuytuluk limanlarında,
Yürek mabetlerinde inan,
Huzur bulmalı sessizlik an be an,
Yaşamı bizler senaryo yapmışız aslında,
Rolümüz hep baş rol,
Figüranlıkları el ötesi etmişiz,
Heyecanla en güzeliz,en iyiyiz, en en enlerin izleriyiz.
Geriye baktığımızda zemine düşen gölgemizde, boğulsun figüranlıklar.
En derin avuçlardan alkış yüceltsin bizleri,
Oysa öylemi ki acaba ne dersiniz?
Yaşam denilen hayat perdesi bir kere açılır,
Ve bir kere kapanır,
Galası vardır ancak tekrarı varmıdır?
Acaba.....
Acaba ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder