DOĞA

Levent ÖZCAN

 

DUYARSIZ DOĞA VE ONUN TEPKİSİZ TOPLUMUNA BİR ŞİİR

 Çam 

  direnmiyorsa

    iğne yapraklarıyla

      kozalaklarını 

       fırlatmıyorsa

         maden projesi çizen mühendisin başına

Arı

 vız vızıldamıyorsa

   iğnesini 

    saplamıyorsa 

     elinde hızar 

      bir bir ağaç devirenin münasip bir tarafına

Şahan

 umursamıyorsa

   göğün zirvesinden

    pike yapıp pençe gaga

     dalmıyorsa

       kayaları dinamitleyenin kafasına

 

Sincap

  tez kaçmışsa

   fare ile işbirliği yapıp

    kemirmiyorsa

     hidrolik yağ borusunu

      zayiat verdirmiyorsa hafriyat kamyonuna

Karınca

 endişelenmiyorsa

  yuva yapamayacağından

   kolonileşip saldırmıyorsa

    toprağı delik deşik edenlerin

     erzak deposuna

Tilki

  bir köşede

   plan yapmayıp

    tufaya düşürmüyorsa

      kurnazlaşmıyorsa

       kepçesi toprak dolu iş makinesini kullanana

sürünen yılan

zıplayan tavşan

renk cümbüşü kelebek

rengarenk sıklamen

suda alabalık

ve diğerleri

gamsızlarsa baykuş gibi

sönen her bir ocak gibi

tek tek susuyorsa ağustos böcekleri

insan olmadıkları içindir

oysa ki biz insanlar

öyle miyiz

cennet vatan uğruna

bir karış toprak için 

canımızı seve seve vermez miyiz

şu doğayı oluşturan canlılar

az biraz bize bakıp çokça utansınlar

Levent ÖZCAN