Bir sabah

bana 1 sabah sun ki
yüzümü...
sabah mahmurluğunu atmak için değil
yeni günün güzelliğine inanmak için yıkayayım.
mesela...
manşetlerinde cinayet olmasın günün
hepimiz kardeşiz derken
hak etmişler alın terini hakça bölüşsün.
mesela...
asker ölmesin
polis ölmesin
düşünce tutuklanmasın
işçi coplanmasın
mesela...
Çocuklar tek başına parka gidebilsin
Kadınlar güvende
Babalar akşamları elleri alışveriş dolu eve dönsün

Levent Özcan

Bir Erkek tarafından Muğla da katledilen Pınar Gültekin'e

öyle günler yaşıyoruz ki

yazmaya mecalimiz yok

yorum yapmaya cesaretimiz yok

tecavüz ediyorlar

çoluk-çocuk demeden

bazıları boğuyor

benzin döküp yakıyor

yetmiyor

beton döküyor üstüne

utançtan başım eğik
yukarı baksam
çocuk dolu tecavüz
aşağı baksam
dişi dolu mezarlık


sağım duyarsız
solum tutsak
ardım ihanet
önüm karanlık

Levent Özcan

DESTAN

Samsunda toprağa düştük.
Havzada sulandık.
Amasyada köklendik.
Erzurumda saçaklandık.
"Ya istiklal ya ölüm"
Sivasta  dirildik.
23 Nisan 1920.
Ankarada yeşerdik.
İnönüde yapraklandık.
Sakaryada palazlandık.
Dumlupınarda dallandık
"Egeye uzandık"
9 Eylül 1922
Sayende Yüce ATATÜRK
İzmirin dağlarında çiçeklendik.
Ve hala rengimiz tam bağımsızlık olmasada
Senin bahşettiğin cennet vatanda
Gösterdiğin hedefinin yolundayız hala.

Levent Özcan.

Tuncelide Dağ keçilerinın avlanması ihalesine.

Sığırcığı vurursun
Göçmen Yolunda
Zeytin, gagasında
Yayılmaz artık,
Deliceler dağlara.

Tavşanı vurursun
Oysa ki Tilkinin hakkıdır.
Çakalın Hakkıdır.
En sonunda da
Kümeste ki tavuktan olursun.

Tilkiyi Çakalı vurursun.
Farelere meydan kalır.
Tarlanda bostan, 
Ambarda ekin murdarlanır.
Her bir canlının yok yere can kaybı !
Acı olarak kat be kat
Kayıp olarak hepsi sana dolanır.

Levent ÖZCAN

Madımak

Yeşili eşyada seversiniz
Yeşili  doğada severiz
Siz can yakarsınız
Cananı ahirette ararsınız
Biz Önce CAN deriz
Cananları ahir zamanda dahi yaşatırız.

temmuzun 2 si
bedenler kavrulur
temmuzun 2 si
düşünceler duman olur

sevgi dili
sevgi dini
mübarek gün
1993 temmuzun 2 si

bedenler kavrulur
düşünceler boğulur.

Levent Özcan