YAŞAMAK

DÜZENSİZ VE DENGİSİZ
Bir devinim,
Yürek hıçkırığı gönül yorgunu ,
BU KESİNTİSİZ BEKLEYİŞLERİM.
Düşten uzak, hayal bana bir yakın oyuncak
Gezgin KUŞlar gibi  güpegündüz gökyüzünü kemirmekteyim.
Kıvrılmaktayım ARAS ARAS sınırlardayım,
Neredeyse içim yangını çağladı çağlayacak.
Çok doluydum ,oysaki yükümdü sırtımdaki yıllar,
Ve çehresini yırttım, değiştirdim ezber denilen illeti,
Mesafeler yorgunu  bu beden geleceği kopardı , koparacak.
MİNİK  bir düzendi aşk,
Bir sığırcığın gagasında tokluk getirmesiydi ,sakız çalısında titreyen yavrusuna,
Hepsini hissettim.
Bir saçmanın acısnı duydum ,
Zeytin tanesinin bir tutam kan ve tüğe bedel olduğunu bildim.
OĞUL oğul akan gözyaşlarında,
İşkenceleri yatırdım küfür satırlarıma.
Anaları bildim dört duvar parmaklılar tutsaklığında
MİNİK  bir düzen yaşamak,
AŞKIYLA burukluğuyla geçen yılların ardından.
Hepsini bendim yaşayan.

Levent özcan