nasıl başlanır ki 

bu durumda şiire..

bir uçurtmanın ipinden boşalması gibi

duygularım, yalpa yalpa kafa atıyor bulutlara.

avuç içi nasırlarımla tutunamıyorum 

okyanusların atası, gökyüzüne

takatim kalmadı inan bir kayada parçalanmaya.

her ne iklim varsa gökyüzünde nefes alan

kuşçukların kanatlarında ben ölmeliyim.

yüreğimin sızısı parmak uçlarımda.

ne kafiye ne uyak derdim benim.

beni ve seni yazmaya korkmuyorum inan.

hece ölçüsünden korkmam

gerekirse  kelimelerimi sınırlar ,

yinede seni yazarım

 ve seni yazar gözlerim.
sırt üstü uzandığım odamın 
tavanının beyazına.
sen şiirin en güzel anlamısın.
sen kelimelerimin düşlerisin
bir hece dokunsana bana.

Levent ÖZCAN